زو نخواهی که خواست حاجت نیست

زو چه خواهی که باشد آن به ازو؟

کو نماید به هر مرادت راه

ور جزو خواهی این ارادت نیست

خیز و بیخود برو، که او ماند

تو نمانی، چو آشنا گردی

آنچه کردی طلب درین خانه است

تیر آن شست بر نشانهٔ تست

به خدا باشد ار تواند رفت

یا خود او یا از آن او باشد

علم بر آستان او نرسد

از تو در نیم راه باز استد

ور براند، کجا توانی شد؟

بستیزی کست ندارد دوست

نقش دیوار دان و صورت در

که ز نقاش در گمانی تو

لم یزل بود لایزال بود

به خدای، ار خدای را بینی

تو نبینی، گناه ما نبود

ز محمد توان رسید آنجا