با سواران ز هر طرف میگشت

تر و نازک چو خط دلبندان

زیر هر برگ آن چراغی خوش

که بدین گونه رنگ و بویستش

داد پاسخ که نیک حاضر بود

زان نبیند کسی خراب او را

مرد را مال دوست داند کرد

وین عمارت به عدل باشد و داد

بی رعیت چو آب باش و چو میغ

بر کشد تخت را به گردون بال

شهر بی ده زبون شود ز خراج

گو مدان نحو و حکمت و تفسیر

عدلشان عالمی بیاراید

زین دو آفاق در پناه بود

مه نیابت کند دو صد مرده

حارس و پاسبان بود تا روز

نه ز رو مرد بیشمار کند

بی وجود مدبر داهی

سپر ملک روز گیراگیر

مرشب فتنه را وزیر چراغ

کار فرمای دولت اینانند

آسمان قبول را ماهند

وزر باشد وزارت ایشان

در پی خواجه در بدر گردان

کام این بیدلان بباید جست

کام این بیدلان بباید جست

مرهم سینه های ریش بساز

خنک آنکس که خیر دریابد

فرصت از دست میرود، دریاب