یارب، این نوبر نو آیین را

به تراز قبول نوری بخش

توشهٔ راه هوشمندان کن

به رخش تازه دار جانم را

روی او را به چشم بد منمای

بر دل اهل ذوق راهش ده

زو بر انداز پردهٔ پوشش

مرسان باد حاسدش به ترنج

جام جم را ز عکس او ده شرم

جلوه ای ده ز رونق و نورش

شهرتش ده به کنیت سامی

مدهش جز به دست خوشخویان

در جهانش به لطف گردان کن

گر درو سهو یا خطایی هست

ناظران را ازو حیاتی بخش

دل او را به ذکر عادت کن