با چنین فقر و این تهی دستی

پشت گرمم بدانکه بی کم و کاست

به رسول و کلام و وحی و ملک

به بهشت و بدوزخ و بالم

به ترازو و عرصهٔ عرصات

به کرامات و معجز و بولی

به شب اولین گور و عذاب

به خدایی که واحدست و صبور

بی زن و بی شریک و فرزندست

حی و قیوم و بر وعدل و علیم

بود و هست و بود ولی بیچون

ز اختر و چرخ و عقل و جان برتر

ملک انس و جان علی الاطلاق

حکم او عدل و وعدهٔ او راست

پادشاها، به ذات اکرم تو

که ز ایمان مکن تهی دستم