و آن کزان سوی عقل باشد اوست

نه به تدبیر و غور عقل بود

هر که اینجا رسد خدا گردد

علم را نیز مست سازد عشق

دست با خویش در کمر دارد

برنخیزد، مگر به نور وصول

هجر او اندرین شکی دیدن

عارف خویش بین نکو نبود

وانکه گوشت شنید، اسمی بود

باز کن دیدهٔ چنان دیدن

او ببیند، که جاودان گردد

دیدهٔ دوست بین پاینده

زانکه آیینهٔ تو غیر از تست

روزت از روز به شود ناچار

به چه رتبت رئیس ده گردی؟

اکتساب کمال ورزش ساز

روح خود را ز تن مجرد کن

رخت بربام هفت طارم بر

عملت حافظ و پناه شود

ره به منزل کجا تواند برد؟