که ما ز عشق تو زار و تو عاشق دگرانی

مگر به روز بیاییم و گرنه کی تو بخوانی؟

که گر ز دور ببینی مرا، تو باز ندانی

که از دریچه درآیم، گرم ز کوچه برانی

گناه چیست کسی را؟ محبتست و جوانی

غریبم آید از آن رخ، که بر غریب دوانی

سبک مدو به شکایت، که میبرم گرانی

اگر دو هفته بمانم ز چنبرم نرهانی

بسان صورت پاک تو پر شدم ز معانی

حدیث من، که چو آبی همی رود ز روانی

نگفتمت: ز پی او مرو،که زود بمانی؟