65
غزل شمارهٔ ۷۵۰
ای که دیگر بی گناه از من عنان پیچیده ای
دشمنی کردی روی از دوستان پیچیده ای
زور بر ما ناپسند آمد که از روی قیاس
پنجهٔ مسکین و دست ناتوان پیچیده ای
گر به سالی یک سخن با ما بگویی از دروغ
راست پنداری درو رمزی نهان پیچیده ای
آشکارا دی فرستادی دعایی نزد من
زیر هر حرفیش دشنامی نهان پیچیده ای
نامه ای دوشم فرستادی به نام آشتی
چون به دیدم، بیست جنگش در میان پیچیده ای
التماس بوسه ای کردم شبی، رفتی به خشم
وین نهان عمری برآمد تا در آن پیچیده ای
زلف و رویت جانب ما گوش می دارند و تو
زلف را زین تاب دادی، روی از آن پیچیده ای
قصه ها دارم، ولی نتوان نمودن پیش تو
کاوحدی را دم فرو بستی، زبان پیچیده ای