90
غزل شمارهٔ ۷۴۴
باز به رسم سرکشان راه جفا گرفته ای
تیغ ستم کشیده ای، ترک وفا گرفته ای
من طلب تو چون کنم؟ چون به تو در رسم؟ که تو
شیر ز دام جسته ای، مرغ هوا گرفته ای
نیست در اندرون من جای خیال دیگری
جای کسی کجا بود؟ چون همه جا گرفته ای
ما سر و مال در غمت باخته سال و ماه و تو
هم غم ما نخورده ای، هم کم ما گرفته ای
چیست گناه ما؟ که تو بار دگر به رغم ما
یار دگر گزیده ای، خانه جدا گرفته ای
جز به دعا نمیرسد دست من از غمت، ولی
راه نفس ببسته ای، دست دعا گرفته ای
هر گرهی ز زلف او باز کنی تو، اوحدی
کشور چین گشوده ای، ملک ختا گرفته ای