تا به کجا می رسد حدیث زمانه؟

هر چه به جز عشق، باد دان و فسانه

جام ترا کیست؟ همدمیست یگانه

جز به می سالخوردهٔ کهنانه

می چو نباشد ، نه زلف باش و نه شانه

کیسه فرو ریز، کاسه خواه و چغانه

گوش بر آواز چنگ دار و چغانه

قوت روان از غزل پژوه و ترانه

دست به نقلی مکش، چو مرغ به دانه

باده چو خورشید بر کشید زبانه

زین سه، که گفتم، کرانه گیر، کرانه

مرد بهایی طلب، نه مرد بهانه

سست کند سخت را کلید خزانه

جامه کند مرد را به نیم ترانه

یک رخ خوب اختیار کن ز میانه

مرد به یک تیر چون زند دو نشانه؟

پرورشت باید، ای درخت جوانه

با تو چه گویم؟ که خواجه نیست به خانه

زود، که ناگه روانه ایم، روانه