دشمن دون گر نگفتی حال من

هر شبی از چرخ نیلی بگذرد

حال من چون خال مشکین تیره شد

کاشکی! آن روی فرخ می نمود

روز عمرم شب شد و پیدا نگشت

بر دل ریشم دلیلی روشنست

مرغ او بودم، چرا برمی تپم؟

کاشکی!دستم به مالی می رسید

وه! که روز اوحدی بی روی دوست