شیرین تر از دلدار من دلدار نتوان یافتن

در دهر چون من بیدلی سرگشته کم پیدا شود

ما را ملامت گو: مکن زین پس به مستی، اوحدی

هرگز به بیداری کجا دستم به وصل او رسید؟

ای دل، گر آب زندگی جویی، به تاریک مرو

زین سان که من می بینم این آشفتگی، سالی دگر

بالای سرو بوستان هم نغز می آید، ولی

در کارگاه سینه چون سودای او بر کار شد

ای اوحدی، گر خون شود دل در غم او، گو: بشو