ای کس ما، چون شدی باز مطیع کسان؟

نیست مجال گذر بر سر کویت، ز بس

در دل بی دانشان مهر تو دانی که چیست؟

از گل روی تو چون یاد کنم در چمن

این نفس گرم را ز آتش عشقی شناس

یک نفس، ای ساروان، پیشروان را بدار

گوهر وصل تو من باز به دست آورم

چند کنی، اوحدی، ناله؟ که در عشق او

در غمش از دیگری هیچ معونت مجوی