کیست آن مه؟ که می رود نازان

پای وصلش ز سوی ما کوتاه

حلقهای دو زلف چون رسنش

بر سر چار سوی دل مشهور

در خم زلف او زبون دلها

می دواند میان لشکرگاه

دست در دامنش زنم روزی

بوسه ای خواهمش، و گر ندهد

اوحدی، دل مده به غمزهٔ او