از ناله و زاری نتوان کرد خموشم

پیغام بده تا: ننشینند به گوشم

تا خرقه دگر بر سر زنار نپوشم

آتش منه، ای دوست چنین ور نه بجوشم

هر می که به دست آرم و هر باده که نوشم

این سر، نگذارم که بود بر سر دوشم

تا باد حدیث تو رسانید به گوشم

یک موی ز فرقت به جهانی نفروشم

فردا خبرم گوی، که امشب نه به هوشم