نزدیک من نه جام می، کز منزل دور آمدم

خود را چو ماتم داشتم، بیخود درین سور آمدم

منزل به منزل پیش تو، زان شاد و مسرور آمدم

کز حضرت آن شاه من، با خط و دستور آمدم

ابرو ز من پر چین مکن، کز پیش فغفور آمدم

یکسو منه سر پوش من، کز خلق مستور آمدم

زیرا که لوح اندر بغل، این ساعت از طور آمدم

از نار کی ترسد دلم؟ کز عالم نور آمدم

دارو و درمانم بده، زیرا که رنجور آمدم

تا تو نپنداری که: من از دوست مهجور آمدم

میدان که: میخواهم لقا، چون فارغ از حور آمدم

وانگاه من راهی چنان، شبهای دیجور آمدم

هر جا که کردم روی دل، فیروز و منصور آمدم