ای سفر کرده، دلم بی تو بفرسود،بیا

سود من جمله ز هجر تو زیان خواهد شد

مایهٔ راحت و آسایش دل بودی تو

ز اشتیاق تو در افتاد به جانم آتش

ریختم در طلبت هر چه دلم داشت، مرو

گر ز بهر دل دشمن نکنی چارهٔ من

زود برگشتی و دیر آمده بودی به کفم

کم شود مهر ز دوری دگران را لیکن

گر بپالودن خون دل من داری میل