باد سهند بین که : برین مرغزارها

در باغ رو، که دست بهار از سر درخت

ساقی، میان ببند که هنگام عشرتست

نتوان شکایت ستم روزگار کرد

وقتی من اختیار دلی داشتم به دست

گر بر دل تو هست غباری ز داغ غم

تا این بهار نامه بود، هیچ مجلسی