دو هفتهٔ دگر از بوی باد مشک فروش

درخت غنچه کند، غنچه پیرهن بدرد

شود چو روی فلک پرستاره روی زمین

چمن ز شکل ریاحین و رنگ سبزهٔ تر

ز جویبار به گردون رسد غریو طیور

ز بهر جلوه عروس چمن در آویزد

روند در سر گل در چمن پری رویان

علم زنند گل سرخ و زرد بر سبزی

به بام شاخ برآید گل از سراچهٔ باغ

میان باغ ز هر گونه عاشقی سرمست

طمع مدار خموشی ز اوحدی پس ازین

تو نیز عمر خود، ای هوشمند، خوش گذران

بهار تازه در آمد، غم کهن بگذار

درخت و چوب که دیدی چه تر شود به بهار؟

گرت هواست که عشرت کنی، به دانش کن

مگر در پی آزرم و قول من بشنو