بیا، که صفهٔ ما بوریای میکده بس

ز میر و خواجه ملولیم، بعد ازین همه عمر

به منعمان بهل آواز چنگ رندان را

ز قلیه های بزرگان سر که پیشانی

گرم به صفهٔ صدر ملک نباشد بار

مرا به صومعه، گو: شیخ شهریار مده

گر اوحدی دگری را دعا کند گو: کن