چو وقت آمدنم دیر شد بهانه نمود

چه رنجها که به من گردش زمانه نمود

گهی ز آتش دوزخ به من زبانه نمود

که این دیار به چشمم چو آشیانه نمود

چنانکه این همه فانیم جاودانه نمود

چه حالها که مرا آن می شبانه نمود!

مرا معاینه پیری از آن میانه نمود

که این فتوحم از آن بادهٔ مغانه نمود

به کوی خویشتنم برد وآشیانه نمود

کرانه کرد و رخ خویشم از کرانه نمود

که صورت دگران بازی و بهانه نمود

به طنز گفت: مرا اوحدی یگانه نمود

که بر دلم غزل هر کسی ترانه نمود