72
غزل شمارهٔ ۲۴۹
بی روی تو جان در تن بیمار همی باشد
دل شیفته می گردد، تن زار همی باشد
خو کرد دل ریشم با روی تو وین ساعت
روزی که نمی بیند بیمار همی باشد
در کار سر زلفت یک لحظه که می پیچم
دست و دل من سالی از کار همی باشد
اول بتو دادم دل آسان و ندانستم
کین کار به آخر در، دشوار همی باشد
از عشق حذر کردن سودی نکند، زیرا
کاری که بخواهد شد، ناچار همی باشد
اندک نشمارم من سودای تو گر اندک
چندی چو فراهم شد بسیار همی باشد
چون اوحدی از دیده خوابم نبرد کلی
گر فتنه چشم تو بیدار همی باشد