پیداست حال مردم رند، آن چنان که هست

می خواره گنج دارد و مردم بر آن که: نه

مؤمن ز دین برآمد و صوفی ز اعتقاد

سود جهان به مردم عاقل بده، که من

خلقی نشان دوست طلب می کنند و باز

ای محتسب، تو دانی و شرع و اساس آن

ای آنکه یاد من نرود بر زبان تو

نامرد را مراد بهشتست ازان جهان

گر گفته اند: نیست مرا با تو دوستی

بیچاره آنکه خاک کف پای دوست نیست

آشفته را گواه نباشد به عاشقی

گر زانکه اوحدی سگ تست، از درش مران