شعرگرام - پایگاه شعر و ادب پارسی
غزل شمارهٔ ۱۰۰
اوحدی
اوحدی( غزلیات )
74

غزل شمارهٔ ۱۰۰

صورت او را ز معنی آشنایی با دلست
ورنه صورتها بسی دانم که از آب و گلست
صورت بت کافری باشد پرستیدن ولی
بت پرست ار معنی بت بازیابد واصلست
هر که او را دیده ای باشد، شناسد صورتی
کار صورت سهل باشد، ره به معنی مشکلست
ما نظر با روی او از راه معنی کرده ایم
آنکه ما را بستهٔ صورت شناسد غافلست
چون دلی داری، به دلداری فرو بندش روان
ور نداری، رو، که ما را این حکایت با دلست
گر فقیه از عشق منعت می کند،مشنو،که او
سالها تحصیل کرد و هم چنان بی حاصلست
طالبان عشق را دیوانه می گویند خلق
و آنکه در وی نیست عشقی، من نگویم: عاقلست
ترک عشق و باده خوردن چون توان کرد؟ ای سبک
تا گرانی چند گویندم که: مردی فاضلست
اوحدی، اقبال می جویی، رخش را قبله ساز
هر که او مقبول این درگاه گردد مقبلست