شد روی یار جلوه گر از زلف مشگبیز

زینسان که میزند ره خلق این بت عراق

تا خود چها کند ز خطا چشم مست او

یکشهر را بر ز قیامت قیامتی است

برخواریم مبین و فرود آبچشم من

باری بدوش بسته ز دستار شیخ شهر

با یاد زلف یار نخوابم شبان تار

در هیچ شرعی باز نپرسند خون صید

در صیدگاه دل همه تا چشم میرود

آنخط سبز رونق زلف سیه شکست

ای خط ز بهر تیرگی روزگار ما

خوبان برت بضاعت مزجاه جان بکف