شانه هر دم که بر آنکاکل مشگین گذرد

کاش یکسر هم بر چشم من آید ز خطا

ایندل و این تو که دست از سر خود بردارد

منعم از عشق جوانان مکن ایناصح پیر

گه بکهسار گهی راز بصحرا گویم

دیر ماندی بدم ایصبح سعادی بگذار

تا نفس دارم از ایندرد بنالم حاشا

حور عین گرگذرد بر سرم از کوی بهشت

عاشق از حیرت وصلت سر و جان و دل و دین

چند گفتم بدل آنروز که او چشم گشود

با چنین ساعد دلبند خصومت جهل است

مگر آندل که بر او عشق ندارد نیرّ