دل ز دوزخ میر اندیشه که دلگیر شود

حاش لله که کس از جان چنین سیر شود

وای بر دل اگر این رشته گرهگیر شود

صلح و جنگ من و تو تا بچه تدبیر شود

پای دل لغز دو در چاه سرازی شود

کایندوگر مست شود فتنه جهانگیر شود

کاین توّهم نه خیالی است که تصویر شود

این نه خونی است که تنها بتو پاگیر شود

رو به ارزین می مستانه خورد شیر شود

نیرّ اینطفل نیاسود که خون شیر شود

دارم اینجان که نثار قدم میر شود

کاد اگر نیست جهان گو همه شمشیر شود

ترسم عالم همه پر نعرۀ تکفیر شود

خواب از آن پایه گذشته است که تعبیر شود