نه من از تنگی دام است که در فریادم

سیر شد زینچمن سبز دل ناشادم

تیر کز شست بشد باز نگردد کمان

گشت دور فلک از منت تعمیر مرا

منکه از خلد برین دل نگران بستم بار

خواجه دشوار پسند است و مرا روی سیاه

گله از آدم خاکی نه طریق ادبست

لطف سلطان ازل خواست که از سجدۀ خاک

نخورم غم که برد باز بدان گلشن قدس

وارث ساقی کوثر شه مهر افسر طوس