خیل خیال تست که بر چشم ما رود

یغمای دین و دل گذرد ایدل فکار

رفتی و سیل اشک جگرگون ز سرگذشت

چونست دل شکسته و در سر هوای زلف

دیوانه بر جهد ز سر جسر تا بحشر

نشگفت اگر خیال تو در چشم ما نشست

زلف تو بر شکست و ز چین تاختن صداست

نفکند اگر نظر ز حقارت بصید ما

گفتم دلم ز کوی تو خواه شدن بقهر

گر مومیای وصل تو داروی درد مااست

عاقل برو ملامت دیوانگان مکن

گر در هوای موی جوانان رود سرم

ایزلف مشگبو دل ما را نگاهدار

صوفی همه بشیر ریا میدهد بخلق

گر دیگران ز کعبه بسوی خدا روند