ترک چشمت چو کمین از پی نخجیر کند

دل سودازده را چاره ز زنجیر گذشت

پرده بردار که از شعشعۀ طلعت تو

آنچه شیران قوی پنجه به نخجیر نکرد

نادراز دست تو جانی بسلامت برود

وقت آنست که طبل لمن الملک زند

دل بصد عشوه کند صید ندارد نگهش