ساقی مجلس گشود زلف سمن سود

حسن تو روز رخ ایاز سیه کرد

چشم زلیخا گر اینجمال به بند

دوست چو با ماست ساز عیش تمام است

صحبت خوبان ز شیخ و شعفه نهان به

طرۀ مشگین بر آتش رخ گلگون

قرعۀ خال تو تا بنام من آمد

وصل تو از یاد برد وعدۀ فردا

رشک بخواب آیدم که سر زده هر شب

وه که مرا آتش خلیل بسوزد

داروی مرگم ده ایطبیب که دیگر

دیده ز خوبان بدوختیم و خطا بود

نیرّ از این طبع آبدار گهر ریز

میر عرب صاحب سریر ولایت