دودی ز آهم ار بدرون نی اوفتد

از سر ربود هوش من آنچشم پرخمار

آرد مذاق حکمت اشراق طبع می

سلطان اگر بدولت وصلت رسد بخواب

ترسم که جان بوصل نماند ز شوق اگر

گفتم که وعدۀ تو چه شد گفت کی کجا

ترسم بهار گلشن روی تو سر شود

ابجذ به جنون سوی لیلی مکش مرا

نیر رو آبجو که جهان جز سراب نیست