آن نه مست است که می خورد و ببازار افتاد

دل چون فانوس خیال از اثر شعله شمع

شاهد حسن تو در پرده نهان بود هنوز

گر نه آئینه هوای تو پری در سر داشت

دل سودا زده تا سلسله زلف تو دید

موشکافی زمیان تو بتحقیق نرفت

پرده پوشی چکنم خود زپریشانی کار

بت ستائید زه عویّ انا الحق نیّر

خنفس ار دید که بر خیل شهان نعل زنند

طبع نیر هوس نکته سرائیها داشت