دلم بخستی و در خون گذاشتی و گذشتی

چه لاله ها که ز غم ریخت بیتو چشم بدامن

اگر نه آتش روی تو بود آفت جانها

قیاس حسن تو سهو است جز بیوسف مصری

خطی ز مشگ نوشتی بدور صفحۀ سیمین

خوشا هوای گلستان و جام بادۀ رنگین

زدیم خویش بدریا زیمن همت پاکان

ز نخ بکلک مصور کسی زند که ندارد

ز خویش پرس حکایت که در صلوح ارادت

بکوش و قد چو الف راست کن که جیم نگوید