از سوز درون ما مانا که خبر داری

زود آر و پیاپی ده گر پاس سحر داری

پیش آر سبوئی چند گر خون جگر داری

سیم رخ ما زر کن کاکسیر نظر داری

گر بر سر خون ما آهنگ گذر داری

بو کایندل افتاده از خاک تو برداری

ایزلف خم اندر خم بر گو چه بسرداری

هین سر به بیابان نه گر عهد پدر داری

از دیو مخسب ایمن تا طبع بشر داری

چونموسی اگر جانا آهنگ سفر داری

زین هر دو چو بگذشتی بس شوکت وفر داری

هی نار تجلی بین تا نور بصر داری

ایجان تو سلامت شو مهلاً تو سپر داری

بس کوه گران یارا دامن بکمرداری

در مجلس ناسوتی صد رشته ببرداری

از عرش برین سرزن ور دام خطر داری

دردا که تو بیچاره نی پا و نه سر داری