114
شمارهٔ ۱۳۰
سخت ای لعبت شیرین همه جا رو شده ای
عهد دیرینه نپای و گله نشنو شده ای
کام فرهاد چه سان تلخ نگردد که بهشر
همه شور است که همخوابۀ خسرو شده ای
کس چو خورشید تر اسیر نیارستی دید
حالی انگشت نما همچو مه نو شده ای
گندم خال ترا جان به بها میدادند
خبرت هست که بیقدر ترا ز جو شده ای
پی صید تو بهر گوشه دو صد دام فریب
تو چو آهو بچه هر سو بتک و دو شده ای
مدعی روی تو شب خواب نمیدید و کنون
جلوه گر در همه آفاق چو پرتو شده ای