103
شمارهٔ ۱۲۹
طوقی ز خط بدور زنخدان کشیده ای
بر دور مهر و مه خط بطلان کشیده ای
داود را بحلقۀ خفتان نهفتۀ
یوسف بدور چاه بزندان کشیده ای
مانی بخضر در صفت ای سبزۀ عذار
پیداست کاب چشمۀ حیوان کشیده ای
از مشک تر نوعته طلسمی بسیم خام
مه در کمند موی بدستان کشیده ای
ایچشم مست باده چه خوردی که از غرور
خنجر بروی مهر درخشان کشیده ای
ایخال دل سیه دل یکشهر بردۀ
خود در شکبخ زلف پریشان کشیده ای
در پرده دیدۀ مگر آن سینۀ چو سیم
ای صبحدم که سر بگریبان کشیده ای