وین سال خورده گیتی برنا شد

صحرای سیمگونش خضرا شد

خوش چون بخار عود مطرا شد

با گوشوار و قرطهٔ دیبا شد

چشم شکوفه ها همه بینا شد

باد صبا فسون مسیحا شد

تا نسترن به سان ثریا شد

صحرا چرا چو روی زلیخا شد

نرگس به سان دیدهٔ شیدا شد

ایدون چرا چو جامهٔ ترسا شد

شد گنگ زاغ و بلبل گویا شد

رخشان به سان عارض حورا شد

زاغ سیاه بنده و مولا شد

آراسته چو قبهٔ مینا شد

پیش بهار عاجر و رسوا شد

چون دشمن نبیرهٔ زهرا شد

بر جامهٔ سیاهش پیدا شد

برگشت و از نشیب به بالا شد

گلبن قوی چو دلدل شهبا شد

با فصل زمهریر معادا شد

ناقص چو کفر و تیره چو سودا شد

رخشنده روز از اهل تولا شد

پرنور و نفع و خیر ازیرا شد

واکنون چرا چوخاطر دانا شد؟

اندر حمل به عدل توانا شد

اندر جهان به عدل مسما شد

با خور چه چند چیز هویدا شد

یاقوت سرخ و عنبر سارا شد

آنکو بدین دو معنی گویا شد

از بهر عقل و عدل مهیا شد

آن کس که او به دنیا زیبا شد

بس کس که او فریفته به آوا شد

بهمان فقیه بلخ و بخارا شد

چون کار دین و علم به غوغا شد

گرچه به نام شهرهٔ دنیا شد

گیتی چو حلقه تنگ از اینجا شد

علمی نه پاک شد نه مصفا شد

هر کو به پیش حاکم تنها شد

آن را که او به دانش والا شد

ایدون به چرخ بر به مدارا شد

بنگر چگونه خوش خوش خرما شد

دارا به صبر و دانش دارا شد

خوی کریم مقطع و مبدا شد