ای آنکه به تن ز ارزوی مال چو نالی

در آرزوی خویش بمالید تو را مال

بدخواه تو مال است که مالیدهٔ اوئی

دام است تو را قال مقال از قبل مال

ای زهد فروشنده، تو از قال و مقالی

گر زهد همی جوئی، چندین به در میر

آز تو نهنگ است همانا، که نپرسد

در مزرعهٔ معصیت و شر چو ابلیس

از عدل خداوند بیابی چو بیائی

ای کرده تو را گردون دون همت و بی دین

بنگر که کجا می روی و بیهده منگر

با لشکر و مالی قوی امروز، ولیکن

کوه از غم بی باکی و طغیان تو نالد

خرسند چرا شد دلت اندر بن این چاه

ای میر اجل، چون اجل آیدت بمیری

زیبا به خرد باید بودنت و به حکمت

بار خرد و حکمت و برگ هنر و فضل

ای خوب نهال ار ز خرد بار نگیری

ای سفله تو را جام بلورین به چه کار است

باکی نبود زانکه تنت سفله سفالی است

دریاست جهان و، تن تو کشتی و، عمرت

این باد همی هیچ شب و روز نهالد

اندر خرد امروز بوال ای پسر ایراک

امسال بیفزود تو را دامن پیشین

ای سرو بن، از گشتن این بر شده دولاب

دانی که همی برتو جهان درد سگالد

درمان تو آن است که تا با تو زمانه

مکر و حسد و کبر و خرافات و طمع را

خواری مکش و کبر مکن بر ره دین رو

بر خلق جهان فضل به دین جوی ازیراک

دین مفخر توست و، ادب و خط و دبیری

شعر و ادب و نحو خس و سنگ و سفالند

معنی قران روشن و رخشان چو نجوم است

بر ظاهر امثال مرو، که ت نفزاید

راهی است به دین اندر مر شیعت حق را

راهی که درو رهبر زی شهر کمال است

بر راه حقیقت رو و منگر به چپ و راست

از حجت مستنصر بشنو سخن حق

حق است سخنهاش، اگر زی تو محال است

ای آنکه همی جوئی ره سوی حقیقت

من دی چو تو بوده ستم، دانم که تو امروز

از حجت حق جوی جواب سخن ایراک