برکف دستم ز فکرت بود جام

چون شه رومی فروشد سوی شام

روز همچون سام و تیره شب چو حام

سرخ و زرد و بی نظام و با نظام

گیسوش پرنور و رویش پر ظلام

کس چنین حالی ندید ای وای مام

بر مثال چشمهای بی منام

سوی ما و نورهاشان چون پیام

بودنی ها زین زبان ها چون کلام

که ش خرد بگشاد گوش دل تمام

چون ندیدی رفتن بی پای و گام

بر زبان، فعلش همی گوید مدام

در بر فاسق همی گوید غلام

این نه دین است این نفاق است، ای کرام

جز به یمگان کرد چون یارم مقام؟

رافضی گشتم و گمراه نام

زین پر آفت جای و چاه تار پام

بی نیازی از کجا و از کدام

روز محشر بر سرش ز اتش لگام

تا بگاه صبح بام از گاه شام

از نیام نیلگون زرین حسام

وز جهان برخاست آن چون قیر دام

فاطمی شمشیر حق را از نیام

آن امام ابن الامام ابن الامام

آن به حلم و علم و حکم و عدل تام

نیستت راهی بر این پرنور بام

زانکه جز به آتش نشاید خورد خام

او گزارد از پدر وز جد پیام

زین جهان یکسر بر آن جوهر ورام

ای برادر، گرد گردان بر دوام

بر هلاک خلق بگشاده است کام

اوفتاده چون سگان اندر عظام

چشم دل شان جز لباس و جز طعام

دانش و آزادگی گشته حرام

زاد مردان بندگان را گشته رام

پس به بی شرمی بنه رخ چون رخام

وانگهی گستاخ وار اندر خرام

یافتی دیبا و اسپ و اوستام

چون تو او را چاکری کردی مدام؟

پیشت آید بی تکلف به سلام؟

همچو من بنشین و بگسل زین لئام

به که با جاهل خسیس اندر خیام

تا تو را روشن شود ایام و نام