تو از دیده رفتی و ، از دل نرفتی

چه غم گر غروری پلنگانه داری ؟

چو دیدی که من خانه در ماه دارم

برافراشت قامت که بر ماه تازد

من آن شب چرا دل به شیطان سردم ؟

چو دیدم که بالاتر از خود نخواهی

من آن شب چه نامهربان با تو بودم

تو ای رفته از چشم و ای مانده در دل

من امشب چه مستانه می نالم از تو