شیر دریا خفته در آغوش نیزاران هنوز

دست شب ، نارنج سرخ آسمان را چیده است

با طلوع هر چراغی روز پرپر می شود

باد ، سر بر میله های سرد باران می زند

موج ، گویی خواب دریا را پریشان می کند

آه ، امشب در من از دریا پریشانتر ، کسی است

حسرت تلخی است در کامش که از می خوشترست

گریه ی ی مستانه اش در بزم هشیاران چرا ؟

آه این مردی که در من می خروشد کیست ، کیست ؟

پرده را پس می زنم ، مرغابیان پر می زنند