گویی سکوت قرن ها بود

در ابرهایش ، در شبان سهمگینش

چون نعره بر می داشت باد سرد مغرب

آنجا که می افتاد روزی قهرمانی

آنجا که روزی بال و پر می زد عقابی

آنجا که زلف دختران در پیچ و خم بود

آن دخمه ها ، آن سایه ها ، آن آسمان ها

آن خنده های باد در بیغوله ی شب

آن سقف ها ، آن پیشخوان ها ، آن ستون ها

آن برق چشم گربه های سهمگین روی

آن کوره راه بیکرانه

راهی که می پیچد چو ماری بر تن شب

آن شعله های آتش دزدان دریا

در لابلای تکدرختان زمین گیر

اینها همه ، می خواندم چون قاصد مرگ

من کیستم ؟ بیگانه ای گم کرده مقصود