از سوی دل لشکر جان آمدند

جامه صبر من از آن چاک شد

چادر افکنده عروسان روح

بر مثل سیل خوش از لامکان

صورت دل صورت ها را شکست

هر چه عیان بود نهان آمدند

هر چه نشان داشت نشانش نماند