گفت شهنشه خموش جانب ما می رود

پس دل من از برون خیره چرا می رود

سوی خیال خطا بهر غزا می رود

هیچ مگو هر طرف خواهد تا می رود

گه چو دعا رسول سوی سما می رود

گه به گلستان جان همچو صبا می رود

سبزه و گل می دمد جوی وفا می رود

آن سر و پای همه بی سر و پا می رود

هست وفای وفا گر به جفا می رود

تن به فنا می رود دل به بقا می رود

با همه آمیخت دل گر چه جدا می رود

کیسه جوزا برید همچو سها می رود

کیسه شد و جان پی کیسه ربا می رود

سحر اثر کی کند ذکر خدا می رود

سحر خوشت هم تک حکم قضا می رود

پوست بر او نیست اینک پیش شما می رود

بانگ کنان کز برون اسب سقا می رود