دست بدار از طعام مایده جان رسید

قلب ضلالت شکست لشکر ایمان رسید

ز آتش والموریات نفس به افغان رسید

مرده از او زنده شد چونک به قربان رسید

تن همه قربان کنیم جان چو به مهمان رسید

زانک چنین ماه صبر بود که قرآن رسید

چون در زندان شکست جان بر جانان رسید

چون ز ملک بود دل باز بدیشان رسید

بر سر چاه آب گو یوسف کنعان رسید

دست بشو کز فلک مایده و خوان رسید

آن سخن و لقمه جو کان به خموشان رسید