امروز گزافی ده آن باده نابی را

گیرم قدح غیبی از دیده نهان آمد

ای عشق طرب پیشه خوش گفت خوش اندیشه

تا خیزد ای فرخ زین سو اخ و زان سو اخ

گر زان که نمی خواهی تا جلوه شود گلشن

ما را چو ز سر بردی وین جوی روان کردی

ماییم چو کشت ای جان بررسته در این میدان

هر سوی رسولی نو گوید که نیابی رو

ای فتنه هر روحی کیسه بر هر جوحی

امروز چنان خواهم تا مست و خرف سازی

ای آب حیات ما شو فاش چو حشر ار چه

ای جاه و جمالت خوش خامش کن و دم درکش