82
غزل شمارهٔ ۷۹
ای خواجه نمی بینی این روز قیامت را
ای خواجه نمی بینی این خوش قد و قامت را
دیوار و در خانه شوریده و دیوانه
من بر سر دیوارم از بهر علامت را
ماهیست که در گردش لاغر نشود هرگز
خورشید جمال او بدریده ظلامت را
ای خواجه خوش دامن دیوانه تویی یا من
درکش قدحی با من بگذار ملامت را
پیش از تو بسی شیدا می جست کرامت ها
چون دید رخ ساقی بفروخت کرامت را