در هم افتادیم زیرا زور گیراگیر بود

در چنان آتش چه جای عقل یا تدبیر بود

وز کمان عشق پران صد هزاران تیر بود

بر شمار خاک شیران پیش او نخجیر بود

چشم او چون طشت خون و موی او چون شیر بود

چرخ ها از هم جدا شد گوییا تزویر بود

چونک ساغرهای مستان نیک باتوفیر بود

بیخودم من می ندانم فتنه آن پیر بود

بی دل و دستم خداوندا اگر تقصیر بود