زهره عشق هر سحر بر در ما چه می کند

هر که بدید از او نظر باخبرست و بی خبر

زیر جهان زبر شده آب مرا ز سر شده

ای بت شنگ پرده ای گر تو نه فتنه کرده ای

گر نه که روز روشنی پیشه گرفته رهزنی

ور نه که دوش مست او آمد و درشکست او

گر نه جمال حسن او گرد برآرد از عدم

از تبریز شمس دین سوی که رای می کند