وین عالم بی اصل را چون ذره ها برهم زند

آدم نماند و آدمی گر خویش با آدم زند

زان دود ناگه آتشی بر گنبد اعظم زند

شوری درافتد در جهان، وین سور بر ماتم زند

گه موج دریای عدم بر اشهب و ادهم زند

کم پرس از نامحرمان آن جا که محرم کم زند

مه را نماند، مِهتری، شادّیِ او بر غم زند

زهره نماند زهره را تا پرده خرم زند

نی عیش ماند نی فرح نی زخم بر مرهم زند

نی باغ خوش باشی کند نی ابر نیسان نم زند

نی نای ماند نی نوا نی چنگ زیر و بم زند

جان ربی الاعلی گود دل ربی الاعلم زند

تا نقش های بی بدل بر کسوه معلم زند

آتش بسوزد قلب را بر قلب آن عالم زند

بر پوره ادهم جهد بر عیسی مریم زند